خانواده رفاه زده، دولتمرد ترسو می پروراند

یادداشت میهمان؛

دکتر شبیر فیروزیان

 در شماره گذشته، اهمیت مسئله خانواده در حکومت اسلامی و تأثیرات سیاسی آن را مورد بررسی قرار دادیم. نگارنده بر این باور است که خانواده های ایرانی با سه آسیب جدی و مهم روبرو هستند که فراگیری هریک از آنها به تنهایی می تواند حکومت اسلامی را با مشکلات جدی مواجه سازد. این سه آسیب - که هم پوشانی هایی نیز با یکدیگر دارند و ممکن است یکی معلول و دیگری علّت باشد- عبارتند از: «مصرف گرایی، اشرافی گری و راحت طلبی»، «تأثیرات مستقیم ماهواره و فضای مجازی» و «بی تفاوتی نسبت به مطالعه کتاب و کتابخوانی». در ادامه به هریک از این موارد خواهیم پرداخت.

 «راحت طلبی»، آسیب اصلی خانواده های ایرانی

شاید بتوان از میان سه آسیبی که پیش از این ذکر شد، «مصرف گرایی، اشرافی گری و راحت طلبی» را مهمترین آسیبی دانست که امروزه خانواده های ما را تهدید می کند. نگارنده عمیقاً باور دارد که: «کَادَ الْفَقْرُ أَنْ یَکُونَ کُفْراً» (الکافی؛ ج‏2؛ ص307)، اما در عین حال معتقد است سرعت فسادآوری «ثروت» بسیار بیشتر از سرعت «فقر» است. اصولاً در شکل گیری هر نهضت اسلامی (از نهضت انبیاء تا نهضت های انقلابی معاصر مانند انقلاب اسلامی ایران)، راحت طلبان و به تعبیر قرآن «مترفین»، در خط مقدم مبارزه سیاسی و فرهنگی با مصلحان و رهبران الهی جامعه بوده اند.

 آیات متعددی از قرآن کریم، این حقیقت را اثبات می کنند؛ اما پیش از بیان آنها لازم است از معنای دقیق «مترف» آگاه شویم؛ علامه طباطبایی می فرمایند: « «اتراف» که مصدر کلمه «مترفین» است به معناى آن است که نعمت، صاحب نعمت را دچار مستى و طغیان کند؛ کسى که نعمت با او چنین کند مى‏گویند او «اتراف» شده؛ یعنى سرگرمى به نعمت آن چنان او را مشغول کرده که از ما وراى نعمت غافل گشته. پس مترف بودن انسان به معناى دل بستگى او به نعمت‏هاى دنیوى است؛ چه آن نعمتهایى که دارد، و چه آنهایى که در طلبش مى‏باشد؛ چه اندکش و چه بسیارش.»(المیزان؛ج19؛ص124)