حضرت آیت الله خامنه ای در دیدار نخبگان جوان، شهدای نخبه را الگوی واقعی انفاق رزق نخبگی در راه خدا دانستند.
پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR به مناسبت سالگرد شهادت دانشمندان شهید احمدی روشن و علی محمدی، ویژگیهای شخصیتی برخی از شهدایی را که رهبر انقلاب آنان را در دیدارهای مختلف از جمله نخبگان شهید نامیده بودند، در قالب چندرسانهای «نخبگان شهید» منتشر میکند.
در جریان حادثه تروریستی هفته گذشته پاریس- که در نهایت با مرگ 20 نفر، از جمله دو عامل تروریست پایان یافت- و همچنین روزهای پس از آن، رسانهها و مقامات غربی و حتی رژیم صهیونیستی، سر و صدای «بسیار زیادی» به پا کرده و مردم تحت تاثیر قرار گرفته از تبلیغات سرسام آورشان را، به مشارکت در یک تظاهرات میلیونی در قلب فرانسه کشاندند تا بدینترتیب نشان دهند، مخالف «خشونت» و «تروریسم» و طرفدار «آزادی بیان» هستند.
غرب با محکومیت «شدید» این حادثه تروریستی، به شکلی غیرمعمول، بر لزوم چارهاندیشی برای جلوگیری از وقوع مجدد حملات تروریستی و کشته شدن مردم تاکید میکند. حتی آمریکا و اروپا توافق کردهاند، طی روزهای آینده، با شرکت در یک جلسه مشترک در واشنگتن، راههای تکرار چنین جنایاتی را ببندند. این فضای ملتهب برای ملتهبتر شدن، فقط «اعلام آمادهباش کامل نظامی» را کم داشت که مقامات امنیتی آمریکا، انگلیس و ایتالیا وظیفه اجرای آن را بر عهده گرفتند.
غرب با دفاع تمامقد از توهین یک نشریه گمنام و کم تیراژ به نام شارلی ابدو، توهین به مقدسات یک و نیم میلیارد مسلمان را عین آزادی بیان دانست. در اینجا به هیچ وجه قصد دفاع از اقدام تروریستی داعش در حمله به این نشریه را نداریم و فقط به دنبال این هستیم که اثبات نماییم، دول غربی- اگر خود در این حادثه دست نداشته باشند هم- از وقوع چنین حادثهای نه تنها ناراحت نیستند، چه بسا خیلی خوشحال هم هستند! و اینکه دغدغه غرب، نه حقوق بشر است، نه آزادی بیان است و نه حتی مبارزه با تروریسم. بخوانید؛
اگر آرمان به سانتریفیوژ وصل نیست، به چه چیزی وصل است؟ یعنی کجا ممکن است خط قرمز باشد و آستانه تحمل قائلان این سخن تمام شود؟ کجاهاست که غیرت یک فرد یا جامعه دیگر نمیپذیرد کوتاه بیایند؟ اصلا آیا محل نزاع و بحث مثلا میان منافع و آرمانها و دوگانگی واقعیتها و ارزشهاست آنگونه که در سخنان هفته گذشته رئیسجمهور القا شد و عمیقتر آن سالهاست از زبان طیفی از معارضین اصول انقلاب اسلامی- از جبهه ملی و نهضت آزادی تا راست و چپهای تجدیدنظرطلب نظیر برخی اعضای کارگزاران و مشارکت و مجمع روحانیون و حتی یکی دو عضو زاویه گرفته جامعه روحانیت- ادا میشود؟ کسانی با بدفهمی و خیال مصلحتسنجی وارد این مغالطه شدهاند اما متن و اصل و ریشه این خط در معارضه با انقلاب اسلامی است. سخنگوی حزب کارگزاران به عنوان کسی که این حزب را لیبرال توصیف کرد یکشنبه 21 دی 93 در مصاحبه با روزنامه اعتماد میگوید «ما باید مشخص کنیم میخواهیم همچنان یک دولت انقلابی باشیم یا دولتی مستقل که میخواهیم به مسائل داخلی بپردازیم. اگر بخواهیم انقلابی بمانیم و رفتار کنیم باید بسیج و سپاه را تقویت کرد، یارگیریهایی در منطقه داشته باشیم، حوزه نفوذمان را افزایش دهیم... ما باید تعاملات و سرمایهگذاری خارجی را افزایش دهیم. مردم باید تصمیم بگیرند میخواهند دولت و نظام پیشتاز در منطقه و جهان داشته باشند یا ترجیح میدهند نظام و دولتشان مستقر و در خدمت توسعه و آبادانی کشور و نظام باشد.» این جریان به آقای روحانی و دولت وی به چشم پلی برای عبور از آرمانهای انقلاب- با ژست تامین منافع ملی- مینگرد.
اظهارات اخیر روحانی مخصوصا پیشنهاد وی درخصوص همه پرسی بازتاب فوق العاده گسترده ای را در رسانه های بیگانه داشت به حدی که برخی خبرگزاری ها و سایت های خبری حتی به بازتاب مشروح مخالفت های صورت گرفته با آن نیز پرداختند. این مسئله اگرچه برای اولین بار اتفاق نیفتاده است و با اینکه عمر چندانی از دولت یازدهم نمی گذرد و مواردی از اینگونه سخنان –که بازتاب بین المللی وسیعی داشته اند- به وفور یافت می شود، اما پیشنهاد همه پرسی تفاوتهایی اساسی با موارد قبلی دارد. این تفاوتها را می توان در سوء استفاده رسانههای ضدانقلاب و ضد ایرانی دید.
طی یک سال و نیم گذشته هرگاه رییس جمهور در سخنانش به منتقدان دیپلماسی دولت حمله کرده است، افکار عمومی متوجه «بن بست» مذاکرات هسته ای شده است و گویا این «قاعده» یک بار دیگر در روز یکشنبه 14 دی 1393 تکرار شد؛ چرا که بخشهایی از سخنان آقای روحانی در «همایش اقتصاد ایران» حمله به منتقدان دبپلماسی دولت بود؛ آنهم درست زمانی که خبرگزاری های غربی از موافقت ایران با انتقال مواد غنی شده خود به کشوری ثالث خبر داده اند. رییس جمهور در بخشی از سخنانش ضمن «متوهم» خواندن افرادی که در سیاست خارجی صحبت از «اصول و آرمان ها» می کنند گفت: «منافع مشترک اساس بحث سیاست خارجی است و اصول و آرمان در سیاست خارجی بحث نمی شود.»
وی در ادامه تصریح کرد: « آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست بلکه به قلب و اراده ما وصل است؛ اگر از آن طرف ما شفافیت بیشتری نشان دهیم و فلان غنی سازی که به آن نیاز نداریم متوقف کنیم یعنی آرمان ما رفت؟»
در این باره توجه به چند نکته ضروری است:
«اگر مذاکرات هسته ای هم به نتیجه نرسید، ما سناریوهای لازم برای مدیریت کشور را تهیه کردهایم و در این زمینه مشکلی نداریم»؛ این مفهوم با بیانهای متعددی از سوی رئیس جمهور و دیگر مقامات ارشد دولت بارها بیان شده و در واقع واکنشی به منتقدان پرشمار سیاست خارجی قوه مجریه است که معتقدند، «دولت همه چیز به ویژه اقتصاد داخلی را به مذاکرات هسته ای گره زده و در انتظار سرنوشت توافق نیمبند ژنو مانده است.» اما با رصد گذرای فضای سیاسی کشور، روشن است که پاسخ دولتمردان به منتقدان را هیچ یک از طرفین حتی خود دولتیها هم باور نکردهاند، چه رسد به ناظران سیاسی و توده مردم؛ شاید به این چند دلیل روشن:
تاکنون دولت اقدام شاخص و عملی محسوسی برای بهبود اقتصاد کشور که نشان دهد، نیم نگاهی به نتیجه مذاکرات ندارد، انجام نداده است؛ بسیاری از اقدامات صورت گرفته و حتی لایحه بودجه سال ۹۴ و احتمالا لایحه برنامه ششم توسعه، میانه خوبی با اقتصاد مقاومتی ندارد.