هدیه ای برای شادمانی
شنبه, ۸ آذر ۱۳۹۳، ۰۱:۴۶ ب.ظ
|
|
نویسنده: دکتر دیمه طارق طهبوب
در جلوی مردم نخند، ممکن است که به تو حسودی کنند. نیازهایت را از مردم پنهان کن، چطور لبخند به لبانت می آید در حالی که امت تو به چنان مصیبتی گرفتار است که اگر تا قیامت عزدارای کند؛ باز کفایت نمی کند، آیا برای خودت نگران نیستی؟! آیا حیا نمی کنی؟! آیا شرمنده نیستی؟! در حالی که ما را از آسیب حسد حسودان و چشم زخم دیگران می ترسانند و به خاطر بی مبالاتی نسبت به احساسات مسلمانان گناهکارمان می دانند، ما را از دو مناسبت اساسی که الله تعالی برای ما مقدر کرده است، تا به خاطر طاعات از او شادمان باشیم، محروم می سازند تا به ما بیاموزند که امتی که دچار مصیبت و زیان شده است نباید خوشحال باشد، بلکه شایسته اطاعت است و آتش بس زمینه ای برای آمادگی و شارژری است تا محاربان با عزمی استوار و طیب خاطر و اراده ای قوی به پایگاه هایشان باز گردند.
از تو نمی خواهم که در اظهار شادمانی زیاده روی کنی و با صدای بلند بخندی و از خنده رودبر شوی، بلکه بهتر است که نعمت های الهی را که الله بر تو ارزانی داشته است، به یاد آوری، اینکه هنوز زنده ای و زندگی می کنی، این یعنی مجالی به تو داده است که عمل صالح انجام دهی و بر حسنات خود بیفزایی. شادمان باشی که اهل و اولادت را نور دیدگانت قرار داده و به تو توفیق داده که برای بیداری مسلمانان تلاش کنی و در انتظار آزادی اقصی و اقامه نماز در آن باشی، رسول الله زمانی که بر بستر مرگ بود، به فتح شام فکر می کرد و سفارش فرمود که ارتشی به سرپرستی اسامه روانه گردد، در سکرات موت بود، اما بذر امید را در دل امت می کاشت، تا بگوید که تا زمانی که تسلیم نشده باشی آینده ای زیباتر و با عزت تر در انتظارت خواهد بود که اینها باعث خشنودی درونی تو خواهد شد. باید شکرگزار باشی که با چشمان خود عزت مسلمانان را در غزه دیدی، همه ما ناراحت و غمگین بودیم و الله به ما کمک کرد، همانطوری که آنها ما را آزار دادند، آزارشان بدهیم، باید خوشحال باشی،با وجودی که گام به گام پیش رفتی و شهید پس از شهید دادی موشک بعد از موشک دریافت کردی اما ریشه هایت در خاک بود و توانستی سرت را بالا بگیری و پیروز از میدان بیرون آیی، مردم همه اینها را به چشم دیدند و توانستند تشخیص دهند بین کسی که با یاوه گویی ها سرها را به درد می آوردند و کسی که با دادن امید به آنکه هنوز حیفا و یافا و عکا شهرهایی است که مال ماست و با وجود آسیب هایی که دیده اند، ما را می شناسد، بر استقامتمان می افزودند. تو باید خوشحال باشی چون مادری داری که هنوز الله به خاطر آن به تو رحم و به خاطر وجودش شر را از تو دفع می کند و پدری داری که به خاطرش درهای بهشت به رویت باز می شود، باید خوشحال باشی که پس از مرگشان با اعمال صالح و نیکی به عزیزانشان به آنها نیکی می کنی، باید شادمان باشی، دختری داری که با تربیت درستش وارد بهشت می شوی و پسری داری که با تربیت نیکویش بر سنگینی ترازویت می افزاید و در دنیا و آخرت کمک حال توست. باید شادمان باشی که خویشاوندانی داری که اهل ایمان هستند و تو صله رحم به جای می آوری و به وسیله آن به الله می رسی، باید خوشحال باشی همسایه ای داری که با روی خوش با تو برخورد می کند و تو به آنها نیکی می کنی و آنها شهادت می دهند که تو از جمله کسانی هستی که به آنها محبت می کنی و اینها از عزیزترین مردم در نزد الله و دارای جایگاه والایی هستند، باید خوشحال باشی که الله تعالی تو را از مردم بی نیاز ساخت و در نیازهای کوچک و بزرگ به آنها محتاج نیستی و تو خوشبخت ترین مردم هستی که از آنها بی نیازی و اگر به آنها نیازمند بودی، به بنده آنها تبدیل می شدی. باید شادمان باشی که الله تو را برای بندگانش صلح طلب قرار داد و محبوب قلبهای آنهایی که بین تو و آنها ستم روا نمی شود، تا از دست تو به الله شکایت برند، تو باید خوشحال باشی چون در وطنت در آرامش زندگی می کنی و به خاطر عزت و سربلندی آن تلاش می کنی نه فقط به خاطر استفاده از آن ، باید شادمان باشی که الله تو را به راه حق هدایت کرد در زمانی که فتنه ها بیداد می کنند و تو هنوز خیر را از شر تشخیص می دهی و تلاش می کنی که با صالحان همنشین گردی و نه مصلحت و نه خصومت تو را تغییر می دهد و نه فریب مردم و حوادث روزگار. متأسفانه دیگر مناسبتی نمانده که در آن جشن نگرفته باشیم. روز تولد، روز ازدواج و روز موفقیت و.و .. هنگامی که روز عید و مناسبت ربانی برای خوشحالی فرا می رسد در آن عزا می گیریم و به اندازه شادمانی که داشتیم در آن ناراحتی می کنیم، گویا باید در آن بیشتر پرهیزگار و جدی باشیم و به خاطر از دست دادن هر آنچه در فواصل اعیاد اتفاق افتاده است، ماتم بگیریم.باید شادمان باشیم که از جمله کسانی هستیم که اندوه ما به خاطر الله و دینش و برای بندگانش به همان روشی که شریعت دستور داده می باشد و شادمانی ما نیز برای الله و به خاطر الله است.لازم است که بشارت دهیم، زیرا دادن بشارت در تنگنای ظلمت و تاریکی شب هنگامی که نفس ها در سینه حبس می شود، سنتی نبوی است که تو را از تاریکی خندق بیرون می آورد و ملک کسری و قیصر را در دستانت قرار می دهد. عید باید برای الله و برای بندگانش باشد و اگر از جمله آنان هستی ، پس برکات و شادمانی نصیبت خواهد شد؛ آیا چیزی والاتر از آن وجود دارد که الله تعالی از تو خشنود باشذد و برای تو در زمین و آسمان خشنودی را رقم بزند و بعد از آن از افراد شقی نباشی. |
منبع : http://www.palestine-persian.info/fa/default.aspx?xyz=U6Qq7k%2bcOd87MDI46m9rUxJEpMO%2bi1s72db%
2fZlVBDuy39jfD8k9GNqzsWtHsWrZ4a123Q%2bl6I4hM1BIpgifZhgh%
2bY3Gu85mqgK0dqneQA6eanP4UHPvwssctq%2fz6%2fUdMAIYaqiqmfQk%3d
